۱۳۸۸ آذر ۸, یکشنبه

یادت که از تو تهی می شود ...

یادت را میان دستانم گرفته ام
نگاه می کنم
نگاه می کنم
دور می شوم
               دور می شوی
گنگ می شوم
سست می شوم
دستانم می لرزند
یادت از میان دستانم سُر می خورد ، می اَفتد ، ترَک می خورد ،می شکند ...
 ...عطر یادت که در هوایم جاری می شود
نفسم را حبس می کنم
مست میشوم
غرق می شوم
... و یادت که از تو تهی می شود ... 
                                          ... گَم می شوم...


هیچ نظری موجود نیست: