زمان هایی که همه ی آنچه در دنیایت می گذرد محو
می شوند و تو می مانی و دوست داشتنی هایت ...
سوم تیرماه هزاروسیصدونود
۱۳۹۰ تیر ۳, جمعه
۱۳۹۰ خرداد ۲۰, جمعه
خطوط مبهم زندگی
حکایتش ، حکایت جسد بی جانی بود
که همه ی بودنش
شده بود قلبی که
تنها ،
یادآوری رقص دستان زندگی بخش او میان گیسوانش به تپیدن وا می داشتش ...
یادآوری رقص دستان زندگی بخش او میان گیسوانش به تپیدن وا می داشتش ...
و لبخند گنگی که بر لبانش نقش می بست
تنها ارتباطش با دنیا
سیم هایی بود که به زندگی دوخته بودندش
و نگاهی مبهم و مات و سرمازده... ۱۳۹۰ خرداد ۱۹, پنجشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)