خطوط مبهم زندگی

حکایتش ، حکایت جسد بی جانی بود

که همه ی بودنش 

شده بود قلبی که

تنها ،
یادآوری رقص دستان زندگی بخش او میان گیسوانش به تپیدن وا می داشتش ...

و لبخند گنگی که بر لبانش نقش می بست

 تنها ارتباطش با دنیا 

سیم هایی بود که به زندگی دوخته بودندش

و نگاهی مبهم و مات و سرمازده...